رنگرزی

رنگرزی یا صبّاغی به فرآیندی گفته می‌شود که در طی آن کالای نساجی از قبیل: الیاف، نخ، پارچه یا پوشاک در محلولی که شامل مواد رنگزا و مواد شیمیایی می‌باشد، رنگ‌آمیزی گردد و مولکول‌های رنگ، با دوامی نسبی با مولکول‌های کالای نساجی، پیوند محکمی برقرار نمایند.

به عبارت دیگر رنگرزی مهارتی‌ است که طی آن مادهٔ رنگزا در درجهٔ حرارت هدایت شده و زمان مشخص، داخل الیاف یا کالای منسوج (بافته شده) نفوذ کرده و آن را رنگ می‌کند.

انواع رنگرزی و پیشینه آن

رنگرزی و چاپ دو روش رنگ کردن پارچه هستند که تفاوت‌های اساسی با یکدیگر دارند.

رنگرزی سنتی و رنگرزی صنعتی دو روش متداول رنگرزی می‌باشند. کاربری رنگرزی سنتی با نوین شدن صنعت نساجی، رفته رفته کاهش پیدا کرده‌ است.

از نقاشی‌های روی دیواره‌های مقبره‌های مصر باستان چنین استنتاج می‌شود که از بیش از ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد مصری‌ها حصیرهای رنگی می‌ساخته‌اند.

رنگرزی در ایران نیز سابقهٔ کهنی دارد.

مطالعه بیشتر

ترکیبات شیمیایی صابون و شوینده‌ها

صابون و صنعت صابون‌ سازی ریشه در بیش از 2000 سال گذشته دارد، در حفاری‌های پمپیی یک کارخانه صابون‌ سازی پیداشده است.

در میان بسیاری از صنایع شیمیایی، هیچکدام همانند صنایع صابون‌سازی چنین تغییرات بنیادی در مواد اولیه شیمیایی خود تجربه نکرده‌اند.

معمولاً پذیرفته‌ شده است که مصرف سرانه صابون نشان‌ دهنده سطح زندگی افراد هر کشوری است.

پیشینه تاریخی صابون

صابون درواقع هیچگاه “کشف” نشده، بلکه به‌ تدریج از مواد خام قلیایی و چربی‌ها تحول‌ یافته است.

پلینی پدر، ساخت صابون‌های نرم و سخت را در قرن اول شرح داده است، ولی تا قرن سیزدهم هیچگاه صابون به مقدار کافی بطوری‌ که بتوان به آن صنعت گفت تولید نشد.

تا اوایل دهه 1800 باور بر این بود که صابون مخلوطی مکانیکی از چربی و قلیاست.

مدتی بعد شُورول، شیمیدان فرانسوی نشان داد که تشکیل صابون درواقع یک واکنش شیمیایی است.

دومئیه کارهای وی را در زمینه بازیابی گلیسیرین از مخلوط‌های صابونی شده کامل کرد.

تا پیش از کشف مهم لوبلان درزمینه تولید ارزان‌ قیمت سدیم کربنات از سدیم کلرید، نیاز به قلیا از طریق خیساندن خاکستر چوب‌ها یا تبخیر آب‌هایی مانند آب رودخانه نیل که به‌طور طبیعی قلیایی‌اند تأمین می‌شد.

مطالعه بیشتر