توضیحات
نرمکن دوخت
نرمکن های شیمیایی برای بدست آوردن نرمی و لطافت در منسوجات مورد استفاده قرار می گیرند.
نرم شدن را می توان به عنوان یک تکمیل اختیاری در نظر گرفت و معمولاً تنها زمانی انجام می شود که نیاز به بهبود ویژگی نرمی در یک پارچه وجود داشته باشد.
اما کاربرد نرمکن دوخت وجه دیگری از ماجرای اسافاده نرمکن ها میباشد، اهمیت استفاده از این نرمکن در زمان دوخت و تولید لباس ظاهر میشود
شکل ظاهری و شیمیایی:
این نرم کن به شکل مایع شیری رنگ می باشد
ساختار یونی نرم کن نانیونیک می باشد
خاصیت حل شوندگی نیز به شکلی است که در آب سرد و گرم به هر نسبتی قابل حل شدن می باشد
PH : 7 – 8
خواص نرمکن :
- ایجاد زیر دست مطلوب و بهبود خاصیت دوخت پذیری پارچه
- ایجاد خاصیت پر کنندگی روی پارچه
- جلوگیری از چروک شدن پارچه
- قابل استفاده بر روی کلیه الیاف
- عدم ایجاد زردی روی کالا هنگام خشک شدن
- قابل استفاده با مواد آنیونیک، کاتیونیک و نانیونیک
- هم به روش پد بچ و هم به روش رمق کشی قابل استفاده می باشد
- در برابر حرارت پایدار بوده و روی شید رنگ تاثیر منفی نمی گذارد
- دوست دار محیط زیست بوده و هیچگونه خطر سمی ندارد
- این ماده روی خصوصیات الیاف تاثیر منفی نداشته
- دارای خاصیت آنتی استاتیک ( الکتریسیته ساکن را روی پارچه از بین می برد )
- جلوگیری از پرزدهی نخ و افزایش استحکام در مرحله آهارزنی
نوع مناسب نرمکن باید پس از در نظر گرفتن ترکیب در هنگام مصرف با سایر مواد و خواص مورد نیاز در منسوج انتخاب شود.
به طور کلی، تا آنجا که به نرمی و ماهیت مربوط می شود، نرم کننده های کاتیونی و سیلیکونی در صدر فهرست قرار دارند.
نرمکن های پلی اتیلن دربهبودِ خاصیتِ دوخت پذیریِ پارچه با سیلیکون ها رقابت کرده و نرم کننده های آنیونی و آمفوتری هم به دلیل ایجاد خاصیت آب دوستی، خود را از دیگر نرمکن ها متمایز می کنند.
از این رو انتخاب یک ترکیب مناسب از انواع نرم کننده ها بسیار مهم است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.